Ewangelia Łukasza 7:36-50

” Jeden z faryzeuszów zaprosił Go do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem.  A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku,  i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem. 
 Widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: «Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co za jedna i jaka jest ta kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą».  Na to Jezus rzekł do niego: «Szymonie, mam ci coś powiedzieć». On rzekł: «Powiedz, Nauczycielu!»  «Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden winien mu był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt.  Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który więc z nich będzie go bardziej miłował?»  Szymon odpowiedział: «Sądzę, że ten, któremu więcej darował». On mu rzekł: «Słusznie osądziłeś». 
 Potem zwrócił się do kobiety i rzekł Szymonowi: «Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała Mi stopy i swymi włosami je otarła.  Nie dałeś Mi pocałunku; a ona, odkąd wszedłem, nie przestaje całować nóg moich.  Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje nogi.  Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje».  Do niej zaś rzekł: «Twoje grzechy są odpuszczone».  Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: «Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza?»  On zaś rzekł do kobiety: «Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» “

Rozważania

– Jak przejawia się łaska Boża w tym fragmencie Słowa? Przyglądając się wszystkim postaciom w tym urywku, która z nich była najbardziej zaniepokojona szczodrością Jezusowej łaski? Dlaczego?

– Według słów Jezusa w tym fragmencie, jaki jest naturalny odruch serca, które właśnie otrzymało Boże przebaczenie?

– W jaki sposób twoje życie odzwierciedla Boże przebaczenie dane nam w Jezusie Chrystusie?

Modlitwa

“Ojcze w niebie, wylej na mnie swą łaskę i przypomnij mi o Twoim przebaczeniu i Twej miłości. Daj mi serce, które łatwo przebacza i błogosławi, które bezwarunkowo kocha, i ceni sobie miłosierdzie ponad osąd. Daj mi oczy, które dostrzegają samotnych, zapomnianych, wyklętych, i daj bym potrafił wyciągnąć do nich me ręce z miłością w Twoim Imieniu. Amen.”

Ewangelia Łukasza 15:11-32

Powiedział też: «Pewien człowiek miał dwóch synów.  Młodszy z nich rzekł do ojca: “Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich.  Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie.  A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek.  Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola żeby pasł świnie.  Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał.  Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę.  Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie;  już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników.  Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go.  A syn rzekł do niego: “Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”.  Lecz ojciec rzekł do swoich sług: “Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi!  Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się,  ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się bawić. 
 Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce.  Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć.  Ten mu rzekł: “Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”.  Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu.  Lecz on odpowiedział ojcu: “Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi.  Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”.  Lecz on mu odpowiedział: “Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy.  A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się”».

Rozważania

– Jak przejawia się łaska w przypowieści, którą opowiedział Jezus?

– Jak zareagował ojciec, kiedy ujrzał powracającego syna?

– W jakich momentach swojego życia przyłapałeś się na tym, że próbujesz zapracować sobie na Bożą łaskę i miłość?

Modlitwa

” Ojcze w niebie, dziękuję Ci, że łaska jest Twoim darem, a nie czymś, na co trzeba sobie zasłużyć czy zapracować. Dzięki, że wybiegasz mi naprzeciw  z otwartymi ramionami, pełen miłości, i że nazywasz mnie swym dzieckiem. Przebacz mi, że czasami myślałem, że ktoś jest poza zasięgiem Twej łaski. Stwórz we mnie serce cieszące się z każdej zagubionej duszy, która wraca do domu; serce, które wyczekuje z radością i nie gniewa się, czy też czuje się urażone Twoją łaską dla innych.”

List do Hebrajczyków 9:1-28

 “Wprawdzie także i pierwsze [przymierze] miało przepisy służby Bożej oraz ziemski przybytek. Był to namiot, w którego pierwszej części zwanej [Miejscem] Świętym, znajdował się świecznik, stół i chleby pokładne.  Za drugą zaś zasłoną był przybytek, który nosił nazwę “Święte Świętych”.  Posiadało ono złoty ołtarz kadzenia i Arkę Przymierza, pokrytą zewsząd złotem. Znajdowało się w niej naczynie złote z manną, laska Aarona, która zakwitła, i tablice Przymierza.  Nad nią zaś były cheruby Chwały, które zacieniały przebłagalnię, o czym szczegółowo nie ma potrzeby teraz mówić.  Tak zaś te rzeczy były urządzone, iż do pierwszej części przybytku zawsze wchodzą kapłani sprawujący służbę świętą,  do drugiej zaś części jedynie arcykapłan, i to tylko raz w roku, i nie bez krwi, którą składa w ofierze za grzechy swoje i swojego ludu.  Przez to pokazuje Duch Święty, że jeszcze nie została otwarta droga do Miejsca Świętego, dopóki istnieje pierwszy przybytek. To zaś jest obrazem czasu teraźniejszego, a składa się w nim dary i ofiary, nie mogące jednak udoskonalić w sumieniu tego, który spełnia służbę Bożą.  Są to tylko przepisy tyczące się ciała, nałożone do czasu naprawy, a [polegają] jedynie na pokarmach, napojach i różnych obmyciach.  Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką – to jest nie na tym świecie – uczyniony przybytek,  ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie.  Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała,  to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu.  I dlatego jest pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy.  Gdzie bowiem jest testament, tam musi ponieść śmierć ten, który sporządza testament.  Testament bowiem po śmierci nabiera mocy, nie ma zaś znaczenia, gdy żyje ten, który sporządził testament.  Stąd także i pierwszy nie bez krwi był zaprowadzony.  Gdy bowiem Mojżesz ogłosił całemu ludowi wszystkie przepisy Prawa, wziął krew cielców i kozłów z wodą, wełną szkarłatną oraz hizopem i pokropił tak samą księgę, jak i cały lud, mówiąc:  To [jest] krew Przymierza, które Bóg wam polecił.  Podobnie także skropił krwią przybytek i wszystkie naczynia przeznaczone do służby Bożej.  I prawie wszystko oczyszcza się krwią według Prawa, a bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia [grzechów].  Przeto obrazy rzeczy niebieskich w taki sposób musiały być oczyszczone, same zaś rzeczy niebieskie potrzebowały o wiele doskonalszych ofiar od tamtych.  Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga,  nie po to, aby się często miał ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą.  Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie.  A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd,  tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują. “

Rozważania

– Jaka jest różnica pomiędzy ofiarami składanymi przez kapłanów w Świątyni, a ofiarą Jezusa na krzyż€?

– Według tego, co jest napisane w tym fragmencie Słowa, dlaczego Jezus składając swe życie w ofierze Bogu, oczyścił nas od grzechu?

– Czy jest jakiś grzech w twoim życiu, który wciąż się ciągnie za tobą? Czy możesz przeczytać ten fragment mając ten grzech na myśli i przyjąć ofiarę Jezusa, która cię z niego oczyści?

Modlitwa

“Ojcze w niebie, dzięki Ci za Twój dar życia wiecznego. Dzięki Ci, że spłaciwszy mój dług grzechu na krzyżu, wstawia się za nami w Twej obecności. Tak często nosimy ze sobą ciężar grzechów tak, jakby Jezus nigdy mnie od tego nie wyzwolił, odrzucając w ten sposób wolność, którą mi On sam daje. Dzisiaj składam cały mój ciężar u Twoich stóp i z otwartymi rękami i sercem proszę, byś uwolnił mnie od uczucia potępienia za grzechy, które Ty mi już wybaczyłeś.”

List do Rzymian 3:1-31

“1 Na czym więc polega wyższość Żyda? I jaki pożytek z obrzezania? 2 Wielki pod każdym względem. Najpierw ten, że zostały im powierzone słowa Boże. 3 Bo i cóż, jeśli niektórzy stali się niewierni, czyż ich niewierność miałaby zniweczyć wierność Boga? 4 Żadną miarą! Bóg przecież musi okazać się prawdomówny, każdy zaś człowiek kłamliwy, zgodnie z tym, co napisane:
Abyś się okazał sprawiedliwy w słowach Twoich
i odniósł zwycięstwo, kiedy Cię sądzą. 
5 Lecz jeśli nasza nieprawość uwydatnia sprawiedliwość Bożą, to cóż powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy, gdy okazuje zagniewanie? – wyrażam się po ludzku. 6 Żadną miarą! Bo w takim razie jakże Bóg sądzić będzie ten świat? 7 Ale jeżeli przez moje kłamstwo prawda Boża tym więcej się uwydatnia ku Jego chwale, jakim prawem jeszcze i ja mam być sądzony jako grzesznik? 8 I czyż to znaczy, iż mamy czynić zło, aby stąd wynikło dobro? – jak nas niektórzy oczerniają i jak nam zarzucają, że tak mówimy. Takich czeka sprawiedliwa kara.
9 Cóż więc? Czy mamy przewagę? Żadną miarą! Wykazaliśmy bowiem uprzednio, że tak Żydzi, jak i poganie są pod panowaniem grzechu, 10 jak jest napisane:
Nie ma sprawiedliwego, nawet ani jednego, 
11 nie ma rozumnego, nie ma, kto by szukał Boga. 
12 Wszyscy zboczyli z drogi, zarazem się zepsuli,
nie ma takiego, co dobrze czyni, zgoła ani jednego. 
13 Grobem otwartym jest ich gardło,
językiem swoim knują zdradę,
jad żmijowy pod ich wargami, 
14 ich usta pełne są przekleństwa i goryczy; 
15 ich nogi szybkie do rozlewu krwi, 
16 zagłada i nędza są na ich drogach, 
17 droga pokoju jest im nie znana, 
18 bojaźni Bożej nie ma przed ich oczami. 
19 A wiemy, że wszystko, co mówi Prawo, mówi do tych, którzy podlegają Prawu. I stąd każde usta muszą zamilknąć i cały świat musi się uznać winnym wobec Boga, 20 jako że z uczynków Prawa żaden człowiek nie może dostąpić usprawiedliwienia w Jego oczach. Przez Prawo bowiem jest tylko większa znajomość grzechu. 
21 Ale teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. 22 Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy wierzą. Bo nie ma tu różnicy: 23 wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, 24 a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie które jest w Chrystusie Jezusie. 25 Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Chciał przez to okazać, że sprawiedliwość Jego względem grzechów popełnionych dawniej – za dni cierpliwości Bożej – wyrażała się 26 w odpuszczaniu ich po to, by ujawnić w obecnym czasie Jego sprawiedliwość, i [aby pokazać], że On sam jest sprawiedliwy i usprawiedliwia każdego, który wierzy w Jezusa. 
27 Gdzież więc podstawa do chlubienia się? Została uchylona! Przez jakie prawo? Czy przez prawo uczynków? Nie, przez prawo wiary. 28 Sądzimy bowiem, że człowiek osiąga usprawiedliwienie przez wiarę, niezależnie od pełnienia nakazów Prawa. 29 Bo czyż Bóg jest Bogiem jedynie Żydów? Czy nie również i pogan? Zapewne również i pogan. 30 Przecież jeden jest tylko Bóg, który usprawiedliwia obrzezanego dzięki wierze, a nieobrzezanego – przez wiarę. 31 Czy więc przez wiarę obalamy Prawo? Żadną miarą! Tylko Prawo właściwie ustawiamy. “

Rozważania

– Jak byś własnymi słowami określił myśl przewodnią tego fragmentu Słowa?

– Na podstawie tego fragmentu Pisma jakbyś wytłumaczył pytającemu, co to znaczy ” dzięki łasce Bożej”?

– Czy masz takie chwile w życiu, kiedy próbujesz zaskarbić sobie miłość Boga wyliczając swoje dobre uczynki lub porównując się do innych? Co w twoim życiu powoduje takie zachowanie: stres, gniew, zazdrość, strach, samotność, czy też czujesz się niedoceniony, niedowartościowany?

Modlitwa

“Ojcze w niebie, dzięki Ci za Twoją zbawczą, usprawiedliwiającą łaskę, która jest dostępna dla nas za darmo w Jezusie Chrystusie. Z uniżeniem i z głęboką pokorą przyjmuję ją do mojego życia. Pragnę, by moje życie, to jak Ci służę, jak kocham innych ludzi, było odzwierciedleniem tej wdzięczności. W momentach, kiedy przychodzi pokusa, by poprzez dobre uczynki zbliżyć się do Ciebie, przypomnij mi Panie, że Ty już jesteś blisko. Ty pierwszy do mnie przyszedłeś.”

List do Tytusa 2:11-3:15

” Ukazała się bowiem łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom 12 i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, 13 oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, 14 który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków. 15 To mów, do tego zachęcaj i karć z całą powagą, niechaj cię nikt nie lekceważy! 

Rozdział 3

1 Przypominaj im, że powinni podporządkować się zwierzchnim władzom, słuchać ich i okazywać gotowość do wszelkiego dobrego uczynku: 2 nikogo nie lżyć, unikać sporów, odznaczać się uprzejmością, okazywać każdemu człowiekowi wszelką łagodność. 3 Niegdyś bowiem i my byliśmy nierozumni, oporni, błądzący, służyliśmy różnym żądzom i rozkoszom, żyjąc w złości i zawiści, godni obrzydzenia, pełni nienawiści jedni ku drugim. 4 Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi, 5 nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym, 6 którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, 7 abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego.

8 Nauka ta zasługuje na wiarę, i chcę, abyś z całą stanowczością o tym mówił, że ci, którzy wierzą w Boga, mają się starać usilnie o pełnienie dobrych uczynków. Jest to dobre i pożyteczne dla ludzi. 9 Unikaj natomiast głupich dociekań, rodowodów, sporów i kłótni o Prawo [Mojżeszowe]! Są bowiem bezużyteczne i puste. 10 Sekciarza po jednym lub po drugim upomnieniu wystrzegaj się, 11 wiedząc, że człowiek taki jest przewrotny i grzeszny, przy czym sam na siebie wydaje wyrok. 
12 Gdy poślę do ciebie Artemasa lub Tychika, postaraj się czym prędzej przybyć do mnie do Nikopolis, 13 postanowiłem bowiem tam spędzić zimę. Zenasa, uczonego w Prawie, i Apollosa zaopatrz należycie na drogę powrotną, by im na niczym nie zbywało. 14 Niechże i nasi wierni nauczą się przodować w [spełnianiu] dobrych uczynków, które służą zaspokojeniu koniecznych potrzeb – żeby nie byli bez zasług.
15 Pozdrawiają cię wszyscy z mego otoczenia. Pozdrów tych, którzy nas kochają w wierze.
Łaska z wami wszystkimi! “

Rozważania

– Zwróć uwagę na cztery urywki, w których apostoł Paweł używa zwrotu ” dobre uczynki”. O jakich rzeczach apostoł Paweł mówi, że są dobre, a jakie nazywa niszczącymi?

– Praca nad jakimi cechami charakteru czy zachowania, o których mówił apostoł Paweł, sprawia ci najwięcej problemu?

– Zastanów się nad słowami Pawła w 3:1-7. W jaki sposób pamiętanie o własnych grzechach pomaga nam spojrzeć z miłością na tych, którzy jeszcze nie doświadczyli  Łaski Bożej? Jak to wpływa to na sposób, w jaki głosisz im dobrą nowinę o Jezusie?

Modlitwa

“Ojcze w niebie, Tak szybko czasami osądzam innych, tak łatwo jest mi przypisać sobie Twoje zasługi w moim życiu. Zapominam, że tylko dzięki Twojej łasce i miłości jestem w innym miejscu mojego życia; że to Ty wyprowadziłeś mnie z nieposłuszeństwa, zniewolenia i zwiedzenia. Pragnę czynić to, co dobre w Twoich oczach. Pragnę być tym, który niesie pokój i miłosierdzie, miłość i łaskę. Przyjmij mą modlitwę o Panie !”

List do Rzymian 5:1 – 6:14

” Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, 2 dzięki któremu uzyskaliśmy przez wiarę dostęp do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. 3 Ale nie tylko to, lecz chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, 4 a wytrwałość – wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota zaś – nadzieję. 5  A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany. 
6 Chrystus bowiem umarł za nas, jako za grzeszników, w oznaczonym czasie, gdyśmy [jeszcze] byli bezsilni. 7  A [nawet] za człowieka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć tylko z największą trudnością. Chociaż może jeszcze za człowieka życzliwego odważyłby się ktoś ponieść śmierć. 8 Bóg zaś okazuje nam swoją miłość [właśnie] przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami. 9 Tym bardziej więc będziemy przez Niego zachowani od karzącego gniewu, gdy teraz przez krew Jego zostaliśmy usprawiedliwieni. 10 Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednani, dostąpimy zbawienia przez Jego życie. 11 I nie tylko to – ale i chlubić się możemy w Bogu przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego teraz uzyskaliśmy pojednanie.

12 Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli… 13 Bo i przed Prawem grzech był na świecie, grzechu się jednak nie poczytuje, gdy nie ma Prawa. 14 A przecież śmierć rozpanoszyła się od Adama do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie zgrzeszyli przestępstwem na wzór Adama. On to jest typem Tego, który miał przyjść. 
15  Ale nie tak samo ma się rzecz z przestępstwem jak z darem łaski. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa. 16 I nie tak samo ma się rzecz z tym darem jak i ze [skutkiem grzechu, spowodowanym przez] jednego grzeszącego. Gdy bowiem jeden tylko grzech przynosi wyrok potępiający, to łaska przynosi usprawiedliwienie ze wszystkich grzechów. 17 Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu Jednego – Jezusa Chrystusa. 
18 A zatem, jak przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie. 19 Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi. 
20 Natomiast Prawo weszło, niestety, po to, by przestępstwo jeszcze bardziej się wzmogło. Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska, 21 aby jak grzech zaznaczył swoje królowanie śmiercią, tak łaska przejawiła swe królowanie przez sprawiedliwość wiodącą do życia wiecznego przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. 

Rozdział 6

1 Cóż więc powiemy? Czyż mamy trwać w grzechu, aby łaska bardziej się wzmogła? Żadną miarą! 2 Jeżeli umarliśmy dla grzechu, jakże możemy żyć w nim nadal? 
3  Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? 4 Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. 
5 Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. 6 To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. 7 Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu. 
8 Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, 9 wiedząc, że Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy. 10 Bo to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga. 11 Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie. 
12 Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, poddając was swoim pożądliwościom. 13 Nie oddawajcie też członków waszych jako broń nieprawości na służbę grzechowi, ale oddajcie się na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci przeszli do życia, i członki wasze oddajcie jako broń sprawiedliwości na służbę Bogu. 14 Albowiem grzech nie powinien nad wami panować, skoro nie jesteście poddani Prawu, lecz łasce.”

Rozważania

– Przeczytaj ten fragment Pisma jeszcze raz, zwracając szczególną uwagę na każde zdanie ze słowem “łaska”. Które z tych zdań jest ci szczególnie bliskie?

– Czytając wersety 5:12-21 zwróć uwagę na to, co Jezus przyniósł na świat w odróżnieniu od Adama.

– Co lub kto w twoim życiu zabiera ci pokój i wnosi strach, niepewność, niepoprawne zachowania, depresję i frustrację do tego stopnia, że zapominasz o nadziei i wolności jakie masz w Jezusie? W jaki sposób prawdy zawarte w tym fragmencie mogą stać się wsparciem i posileniem dla ciebie?

Modlitwa

“Ojcze w niebie, pomóż mi trwać w Twej Łasce. Tak wiele rzeczy w tym świecie próbuje mnie odciągnąć w kierunku grzechu, powodując niepokój i duchowy paraliż. Przypominaj mi wciąż o Twojej niewyczerpanej Łasce. Modlę się Panie, byś zerwał te kajdany , co ciągle jeszcze łączą mnie ze starym życiem. Daj mi moc, bym w Twym Imieniu odrzucał wszystko to, co próbuje mi zabrać wolność, łaskę i nadzieję, które mam w Jezusie.”

List do Kolosan 1:1-23

 ” Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat, 2 do świętych i wiernych w Chrystusie braci w Kolosach: łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego! 
 3 Dzięki czynimy Bogu, Ojcu Pana naszego Jezusa Chrystusa, zawsze, ilekroć modlimy się za was – 4 odkąd usłyszeliśmy o waszej wierze w Chrystusie Jezusie i o waszej miłości, jaką żywicie dla wszystkich świętych – 5 z powodu nadziei [nagrody] odłożonej dla was w niebie. O niej to już przedtem usłyszeliście dzięki głoszeniu prawdy – Ewangelii, 6 która do was dotarła. Podobnie jak jest na całym świecie, tak również i u was, owocuje ona i rośnie od dnia, w którym usłyszeliście i poznali łaskę Boga w [jej] prawdzie 7 według tego, jak nauczyliście się od umiłowanego współsługi naszego Epafrasa. Jest on wiernym sługą Chrystusa zastępującym nas; 8 on też nam ukazał waszą miłość w Duchu. 
 9 Przeto i my od dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy za was się modlić i prosić [Boga], abyście doszli do pełnego poznania Jego woli, w całej mądrości i duchowym zrozumieniu, 10 abyście już postępowali w sposób godny Pana, w pełni Mu się podobając, wydając owoce wszelkich dobrych czynów i rosnąc przez głębsze poznanie Boga. 11 Niech moc Jego chwały w pełni was umacnia do [okazywania] wszelkiego rodzaju cierpliwości i stałości. 12 Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. 13 On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, 14 w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów. 
 15 On jest obrazem Boga niewidzialnego –
Pierworodnym wobec każdego stworzenia, 
16 bo w Nim zostało wszystko stworzone:
i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi,
byty widzialne i niewidzialne,
czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze.
Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. 
17 On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. 
18 I On jest Głową Ciała – Kościoła.
On jest Początkiem,
Pierworodnym spośród umarłych,
aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. 
19 Zechciał bowiem [Bóg], aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, 
20 i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą:
przez Niego – i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach,
wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża. 
 21 I was, którzy byliście niegdyś obcymi [dla Boga] i [Jego] wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny, 22 teraz znów pojednał w doczesnym Jego ciele przez śmierć, by stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych, 23 bylebyście tylko trwali w wierze – ugruntowani i stateczni – a nie chwiejący się w nadziei [właściwej dla] Ewangelii. Ją to posłyszeliście głoszoną wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem – jej sługą stałem się ja, Paweł. “

Rozważania

– Spójrz na wersety 9-12. Jakie są cztery wyznaczniki poprawnego życia chrześcijańskiego?

– O  jakim owocu mówi w tym fragmencie Słowa apostoł Paweł?

– Czy był taki moment w twoim życiu, kiedy na nowo, albo głębiej pojąłeś dar Łaski Bożej?

Modlitwa

“Ojcze w niebie, dziękuję Ci za życie, które mi podarowałeś w Jezusie. Daj mi odwagę i słowa bym mógł głosić o tym mojej rodzinie, przyjaciołom i współpracownikom. Daj,  by moje życie przynosiło owoce dobrych uczynków w Twoim Imieniu, by w moim życiu było widać głębokie poznanie Ciebie i Twoich dróg; by inni widzieli moją wytrwałość w czasach prób i problemów, i nieustanne dziękczynienie w każdej sytuacji.”

List do Efezjan 2:1-22

” I wy byliście umarłymi na skutek waszych występków i grzechów,  w których żyliście niegdyś według doczesnego sposobu tego świata, według sposobu Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa teraz w synach buntu.  Pośród nich także my wszyscy niegdyś postępowaliśmy według żądz naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli zdrożnych. I byliśmy potomstwem z natury zasługującym na gniew, jak i wszyscy inni.  A Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, 
 i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni. 
 Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich – w Chrystusie Jezusie, 
 aby w nadchodzących wiekach przemożne bogactwo Jego łaski wykazać na przykładzie dobroci względem nas, w Chrystusie Jezusie.  Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga:  nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił.  Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili. 
 Dlatego pamiętajcie, że niegdyś wy – poganie co do ciała, zwani “nieobrzezaniem” przez tych, którzy zowią się “obrzezaniem” od znaku dokonanego ręką na ciele –  w owym czasie byliście poza Chrystusem, obcy względem społeczności Izraela i bez udziału w przymierzach obietnicy, nie mający nadziei ani Boga na tym świecie.  Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.
On bowiem jest naszym pokojem.
On, który obie części [ludzkości] uczynił jednością,
bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość.
W swym ciele  pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach,
aby z dwóch [rodzajów ludzi] stworzyć w sobie jednego nowego człowieka,
wprowadzając pokój, 
 i [w ten sposób] jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem w jednym Ciele przez krzyż,
w sobie zadawszy śmierć wrogości.
A przyszedłszy zwiastował pokój
wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy blisko, 
 bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca. 
 A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga –  zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię,  w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha. “

Rozważania

– Wybierz trzy zdania w tym fragmencie Słowa, które w szczególny sposób zwróciły twoją uwagę i uzasadnij dlaczego.

– Jak to się stało, że jesteśmy zbawieni i jak ci się wydaje, dlaczego Bóg zdecydował się wyratować nas od kary, która się nam słusznie należała?

– Czy był taki czas, kiedy opierałeś się otrzymaniu łaski? Czy kiedykolwiek miałeś problem okazać ją innym?

Modlitwa

“Ojcze w niebie, dzięki Ci za Twoją Łaskę! Nie zasłużyliśmy na nią, a tak hojnie ją na nas wylałeś. Panie, pomóż mi zanurzać się w niej wciąż na nowo. Czegóż mam się bać, kiedy  przykryty jestem Twą Łaską? Jakże mogę wciąż mieć żal i gniew do innych, kiedy wiem co Ty dla mnie zrobiłeś? Pomóż mi być tym, który rozdaje i żyje na co dzień rzeczywistością Twej Łaski.”

Ewangelia Jana 1:1-18

 “Na początku było Słowo,
a Słowo było u Boga,
i Bogiem było Słowo. 
 Ono było na początku u Boga.
Wszystko przez Nie się stało,
a bez Niego nic się nie stało,
co się stało.
W Nim było życie
a życie było światłością ludzi,
a światłość w ciemności świeci
i ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga –
Jan mu było na imię.
Przyszedł on na świadectwo,
aby zaświadczyć o światłości,
by wszyscy uwierzyli przez niego. 
 Nie był on światłością,
lecz [posłanym], aby zaświadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa,
która oświeca każdego człowieka,
gdy na świat przychodzi.
Na świecie było [Słowo],
a świat stał się przez Nie,
lecz świat Go nie poznał.
Przyszło do swojej własności,
a swoi Go nie przyjęli.
Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli,
dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi,
tym, którzy wierzą w imię Jego –
którzy ani z krwi,
ani z żądzy ciała,
ani z woli męża,
ale z Boga się narodzili.
A Słowo stało się ciałem
i zamieszkało wśród nas.
I oglądaliśmy Jego chwałę,
chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca,
pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali – łaskę po łasce.  Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.  Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył ^“

Rozważania

– Co w tym fragmencie Słowa poruszyło cię najbardziej?

– Wymień wszystkie słowa opisujące Jezusa w tym fragmencie.

– W jaki sposób odzwierciedlasz innym łaskę Jezusa? W jakich momentach zawodzisz to robić?

Modlitwa

“Ojcze w niebie, dzięki Ci, że pełnia Twej łaski objawiła się w Jezusie Chrystusie i jest wylana na mnie i na świat ten! Dzięki, że wyrwałeś mnie z ciemności i odrzucenia i postawiłeś mnie na pewnym gruncie, by  używać mnie dla Twoich celów! Wszystko, czego mi trzeba to Twa łaska, w każdym momencie, w każdym problemie i w każdej potrzebie. Twa Łaska w pełni i na zawsze przykryła moje grzechy. Niech me życie będzie wyrazem mojej wdzięczności Tobie.”