Psalm 130:1-6

„Z głębokości wołam do Ciebie, Panie,
 o Panie, słuchaj głosu mego!
Nakłoń swoich uszu
ku głośnemu błaganiu mojemu!
Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie,
Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia,
aby Cię otaczano bojaźnią.
W Panu pokładam nadzieję,
nadzieję żywi moja dusza:
oczekuję na Twe słowo.
Dusza moja oczekuje Pana
bardziej niż strażnicy świtu,
<bardziej niż strażnicy świtu>. „

Rozważania: 

• Czego dowiedziałeś się o Bogu czytając dzisiejszy Psalm?

• Zastanów się, czy jest w twoim życiu grzech, który obciąża twoje myśli i utrudnia ci przyjęcie Bożego przebaczenia. Co pomogłoby ci otworzyć się na odkupieńczy dar przebaczenia win, który mamy w osobie Pana Jezusa? Czy możesz wyobrazić sobie , jak wyglądałoby twoje życie, uwolnione od ciężaru tego grzechu?

• Spróbuj wyobrazić sobie, jak wielka wdzięczność muszą czuć ci, którym zostało tak wiele przebaczone: mordercy, wojenni oprawcy, itp. Jak wielką wdzięczność powinniśmy wyrażać naszemu Bogu, za to, że wyratował nas z życia w grzechu i dał nam tak piękne i niegasnące obietnice.
• Pomódl się słowami dzisiejszego psalmu o tych, którzy przyciążeni grzechem, nie widzą wyjścia ze swojej sytuacji. Pomódl się, by umieli przyjąć przebaczenie dane nam w Jezusie Chrystusie.

(Zachęcam do prowadzenia notatnika i zapisywania odpowiedzi na podane pytania, a także notowania przemyśleń ze Słowa Bożego.)