2 List Apostoła Pawła do Tymoteusza 1:8–14 (2Tym. 1:8-14) 

 ^„Nie wstydź się więc świadectwa naszego Pana ani mnie, jego więźnia, lecz weź udział w cierpieniach dla ewangelii według mocy Boga;

 Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.

A obecnie została objawiona przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, który zniszczył śmierć, a życie i nieśmiertelność wydobył na jaw przez ewangelię;

Dla której zostałem ustanowiony kaznodzieją, apostołem i nauczycielem pogan.

Z tego też powodu znoszę te cierpienia, ale się nie wstydzę, gdyż wiem, komu uwierzyłem, i jestem pewien, że On ma moc zachować to, co Jemu powierzyłem, aż do owego dnia.

Trzymaj się wzoru zdrowych słów, które ode mnie usłyszałeś, w wierze i miłości, która jest w Chrystusie Jezusie.

Strzeż tego dobrego, które powierzył ci Duch Święty, który w nas mieszka.” 

Ten fragment listu kończy się poradą Pawła do Tymoteusza, by strzegł nauki, która została mu przekazana przez Pawła, by strzegł tej prawdy, że dzięki Jego łasce i dla Jego celów, poprzez śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, Bóg nas zbawił i powołał do życia w relacji z Nim teraz i na zawsze. Paweł powiedział też, że aby strzec tej prawdy Tymoteusz będzie potrzebował pomocy Ducha Świętego. Paweł doskonale wiedział, że będą ludzie w życiu Tymoteusza, którzy próbować będą zwieść go i odciągnąć od prawdy Ewangelii. Tylko z pomocą Ducha Świętego tak Tymoteusz, jak i my będziemy mogli wytrwać niewzruszenie do końca.

 Rozważania 

• Która z prawd Ewangeli zaciera się z czasem w twoim umyśle? Co sprawia, że tracisz ją z oczu?
• W jaki sposób korzystasz z pomocy Ducha Świętego, by strzec prawdy Ewangelii w swoim sercu i umyśle? Poproś w modlitwie Ducha Świętego, by wzmocnił cię w tych sferach twojego życia, w których jesteś słaby. Wsłuchaj się w to, co Duch Święty pragnie ci przekazać. 

Werset do zapamiętania

„Który (Bóg) nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy.” (2Tym. 1:9)