List do Efezjan 2:1-22

” I wy byliście umarłymi na skutek waszych występków i grzechów,  w których żyliście niegdyś według doczesnego sposobu tego świata, według sposobu Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa teraz w synach buntu.  Pośród nich także my wszyscy niegdyś postępowaliśmy według żądz naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli zdrożnych. I byliśmy potomstwem z natury zasługującym na gniew, jak i wszyscy inni.  A Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, 
 i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni. 
 Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich – w Chrystusie Jezusie, 
 aby w nadchodzących wiekach przemożne bogactwo Jego łaski wykazać na przykładzie dobroci względem nas, w Chrystusie Jezusie.  Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga:  nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił.  Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili. 
 Dlatego pamiętajcie, że niegdyś wy – poganie co do ciała, zwani „nieobrzezaniem” przez tych, którzy zowią się „obrzezaniem” od znaku dokonanego ręką na ciele –  w owym czasie byliście poza Chrystusem, obcy względem społeczności Izraela i bez udziału w przymierzach obietnicy, nie mający nadziei ani Boga na tym świecie.  Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.
On bowiem jest naszym pokojem.
On, który obie części [ludzkości] uczynił jednością,
bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość.
W swym ciele  pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach,
aby z dwóch [rodzajów ludzi] stworzyć w sobie jednego nowego człowieka,
wprowadzając pokój, 
 i [w ten sposób] jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem w jednym Ciele przez krzyż,
w sobie zadawszy śmierć wrogości.
A przyszedłszy zwiastował pokój
wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy blisko, 
 bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca. 
 A więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga –  zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię,  w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha. „

Rozważania

– Wybierz trzy zdania w tym fragmencie Słowa, które w szczególny sposób zwróciły twoją uwagę i uzasadnij dlaczego.

– Jak to się stało, że jesteśmy zbawieni i jak ci się wydaje, dlaczego Bóg zdecydował się wyratować nas od kary, która się nam słusznie należała?

– Czy był taki czas, kiedy opierałeś się otrzymaniu łaski? Czy kiedykolwiek miałeś problem okazać ją innym?

Modlitwa

„Ojcze w niebie, dzięki Ci za Twoją Łaskę! Nie zasłużyliśmy na nią, a tak hojnie ją na nas wylałeś. Panie, pomóż mi zanurzać się w niej wciąż na nowo. Czegóż mam się bać, kiedy  przykryty jestem Twą Łaską? Jakże mogę wciąż mieć żal i gniew do innych, kiedy wiem co Ty dla mnie zrobiłeś? Pomóż mi być tym, który rozdaje i żyje na co dzień rzeczywistością Twej Łaski.”