Ewangelia Łukasza 24:13-35

„Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy.  Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło.  Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi.  Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.  On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?» Zatrzymali się smutni.  A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało».  Zapytał ich: «Cóż takiego?» Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu;  jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali.  A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało.  Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu,  a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje.  Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli». 
 Na to On rzekł do nich: «O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!  Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?»  I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. 
 Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej.  Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać z nimi.  Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im.  Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu.  I mówili nawzajem do siebie: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?» 
 W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi,  którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi».  Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba. „

Rozważania

– Co porusza ciebie najbardziej w tym urywku Biblii?

– Po czym uczniowie poznali, że rozmawiają z Jezusem?

– Pomyśl o całym swoim życiu, rzeczach dobrych, jak i złych. Patrząc na ludzi dookoła ciebie i na okoliczności różnych sytuacji, z których wcześniej nie zdawałeś sobie sprawy, czy widzisz już teraz, jak Boża obecność zawsze była przy tobie? Czy widzisz ją teraz w swoim codziennym życiu? W jakich sytuacjach i miejscach widzisz Bożą obecność w szczególny sposób?

Modlitwa

„Ojcze w niebie, otwórz moje oczy, bym mógł cię zobaczyć! Pragnę być świadomy Twojej obecności w każdej chwili i w każdej sytuacji. To w Tobie moje życie ma początek, a jednak tak często nie umiem Cię rozpoznać, zapominam o Tobie, a czasem nawet ignoruję mimo tak oczywistych dowodów Twej obecności. Pomóż mi, bym żył z szeroko otwartymi oczami, bym zauważył Cię w uśmiechu i w łzach ludzi nieznajomych jak i przyjaciół; bym doświadczał Twej obecności wpośród letniej burzy i w pięknie zachodu słońca; daj bym chwalił Cię za to, co tak pięknie i niesamowicie stworzyłeś. Otwórz me oczy o Panie!”